Hazırlıyanlar: Cem Yaşın & Can Cengiz

Özet

Kamu diplomasisi devletlerin, diğer devletlerin yurttaşlarını etkileyerek, kendi yaklaşımları doğrultusunda kamuoyu ve uluslararası ilişkilerde kendi savlarına destek oluşturma girişimidir. Dünya düzeni, uluslararası ilişkiler ve iletişim teknolojilerindeki değişimlere göre yeniden şekillenmiştir. Munro’ya (2019) göre “iki temel kamu diplomasisi kategorisi vardır. İlki, acil siyasi amaçlar arayışı olmaksızın, herhangi bir yönetimin imajını geliştirmek için  yaptığı markalaşma veya kültürel iletişim çalışmalarıdır. Bu gruba, Soğuk Savaş döneminde Amerika Birleşik Devletleri’nin Doğu Bloğu ülkelerine yönelik, demokrasi ve serbest piyasa gibi kavramları öne çıkardığı yayınlar örnek verilebilir. Munro’nun (2019) ikinci kategorisi ise kısa vadeli siyasi kampanyalar için destek oluşturmaya yöneliktir. 1990’ların başında, Amerika Birleşik Devletleri ve müttefiklerinin Irak’a müdahalesi öncesi yürütülen faaliyetler bu kapsamda değerlendirilebilir.

Cull’un ifade ettiğine göre “Kamu diplomasisi için en yalın sınıflandırma, kamu diplomasisi uygulamalarını beş kategoriye ayırmaktadır: izleme/dinleme (listening), savunuculuk (advocacy), kültürel diplomasi (cultural diplomacy), değişim diplomasisi (exchange diplomacy) ve uluslararası yayıncılık (international broadcasting) (IB).” (Cull, 2008: 31-32)

Kaynakça

BU, L. (1999). Educational Exchange and Cultural Diplomacy in the Cold War. Journal of American Studies, 33(3), 393-415. doi:10.1017/S0021875899006167

Cull, N. (2008). Public Diplomacy: Taxonomies and Histories. The Annals of the American Academy of Political and Social Science, 616, 31-54.

Cull, N. (2013). The Long Road to Public Diplomacy 2.0: The Internet in US Public Diplomacy, International Studies Review, Volume 15, Issue 1, March 2013, Pages 123–139, https://doi.org/10.1111/misr.12026

Featherstone, L. (2018).Arzuyu Sezmek Fokus Grup Tekniği’nin Dönüşümü. Çev.:Kerime Dalyan. İstanbul:The Kitap Yayınları

Field, H., Lazarsfeld, P. F., National Opinion Research Center, Univ. of Denver., & Bureau of Applied Social Research, Columbia Univ. (1946). The people look at radio: Report on a survey. Chapel Hill: Univ. of North Carolina Pr.

Graffy, C. (2009). Public Diplomacy A Practitioner’s Perspective. American Behavioral Scientist, Volume 52 Number 5, 791-796.

Helmers, H. (2016) Public Diplomacy in Early Modern Europe, Media History, 22:3-4, 401-420,              DOI: 10.1080/13688804.2016.1174570

Mark, S. (2009). A Greater Role for Cultural Diplomacy. The Hague: Netherlands Institute of International Relations, ‘Clingendael’.

Nye, J. (1990). Soft Power. Foreign Policy, (80), 153-171. doi:10.2307/1148580

Nye, J. S. (2008). Public Diplomacy and Soft Power. The ANNALS of the American Academy of Political and Social Science, 616(1), 94–109. https://doi.org/10.1177/0002716207311699

Osgood, K. A. (2008). Total cold war: Eisenhower’s secret propaganda battle at home and abroad. Lawrence: University of Kansas.

Samuel-Azran, Tal. 2013. “Al-Jazeera, Qatar, and New Tactics in State-Sponsored Media Diplomacy.” American Behavioral Scientist 57 (9): 1293–1311.