Richart Sennett – Kamusal İnsanın Çöküşü

“Kahvehane, 17. yüzyıl sonlarında ve 18. yüzyıl başlarında gerek Londra gerekse Paris için ortak bir buluşma yeriydi. İngiltere’nin kahve piyasasına daha fazla hakim olmasına bağlı olarak Londra’da kahvehanelerin sayısı daha da fazlaydı. Kahvehane romantikleştirilen ve aşırı idealleştirilen bir kurumdur: Neşeli, nazik konuşmalar, tatlı anlar ve yakın dostluklar; tümü bir fincan kahve etrafında gerçekleşiyordu, cin İçilen yerlerin alkollü sessizliği henüz bilinmiyordu. Dahası, kahvehaneler, onları geçmişe dönük olarak romantikleştirmeyi kolaylaştıran bir işlevi daha yerine getiriyordu: O dönemde, her iki şehirde de kahvehaneler başlıca enformasyon merkezleriydi. Gazeteler burada okunurdu. 18. yüzyıl başında Londra’daki kahvehane sahipleri gazeteleri kendileri basıp yayımlamaya başladılar ve 1729’da bu işkolu üzerinde bir tekel hakkı edinmek için başvurdular. Belli bir teşebbüs alanında başarı olasılığının ne olduğunu bilmeye dayanan sigortacılık gibi mesleki etkinlikler kahvehanelerde gelişti; örneğin, Lloyd’s of London, başlangıçta bir kahvehaneydi” (Sennett, 2002: 116-117).

Sennnett, R. (2002). Kamusal insanın çöküşü. (Abdullah Yılmaz, Çev.).  Ayrıntı. Sayfa 116.